Maandelijks archief: december 2014

Recensieperikelen

Tot voor kort maakte ik mij nooit druk over recensies. Erg vreemd is dat niet, want op een enkele uitzondering na (een jeugdboek in de serie ‘Vlaamse Filmpjes’) publiceerde ik tot op heden enkel losse verhalen. Ja, verhalenbundels van diverse auteurs worden ook wel eens gerecenseerd, maar toch is dat anders. Dan kun je jezelf bij een matige recensie altijd nog wijsmaken dat het echt niet aan jou gelegen heeft, maar aan die ‘andere’ zwakke verhalen.

Nu is alles anders. Nu ligt mijn verhalenbundel (‘Traisha en het Ei’) ter recensie bij een aantal bekende websites en boekenblogs die voornamelijk of in elk geval met regelmaat fantasyboeken recenseren. Dat betekent dat ik straks met de billen bloot moet. Spannend is dat best wel, maar wat mij betreft is het een gezonde spanning. Niet dat ik denk dat recensies ooit 100% objectief kunnen of zullen zijn. Dat zijn recensies per definitie nooit, maar ik denk wél dat je eerlijke recensies van mensen die je niet persoonlijk kennen (anders kan het voor beide zijden lastig en pijnlijk worden) heel serieus moet nemen.

Tja, wat is een recensie eigenlijk? Met name op de grootste en bekendste webwinkel van Nederland zie ik met regelmaat boeken met een hele rits lezersreviews. Niet dat meningen van ‘gewone’ individuele lezers niet tellen, integendeel zelfs, maar soms frons ik toch mijn wenkbrauwen als ik een lange rij reviews met in meerderheid vijf sterren voorbij zie komen. Dat kan helemaal te goeder trouw en volkomen terecht zijn, maar af en toe kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat iemands hele netwerk in de strijd geworpen wordt om een auteur met een fiks aantal positieve ‘recensies’ een duwtje in de juiste richting te geven.
Om die reden zou ik eigenlijk nooit willen dat een bekende een boek of verhaal van mij recenseert. Dan kom je van beide zijden in een spagaat terecht. Bij een lovende recensie zal ieder die weet dat je elkaar kent vraagtekens plaatsen. Bij een negatieve recensie lijkt het me heel lastig om elkaar daarna ooit nog aardig te vinden. Niet doen, zou ik zeggen…

Maar… hoe je het ook wendt of keert, recensies hebben wel degelijk een grote invloed op de verkoop van je boek of bundel en daar is elke auteur gevoelig voor, ik dus ook. Dat heeft niets met geld te maken. Wie dollartekens in de ogen heeft, kan beter nooit gaan schrijven. Nee, het gaat om iets anders. Wat mij betreft schrijf je om gelezen te worden. Zo gauw ik weet dat mijn schrijfsels niet of nauwelijks gelezen worden, is het met mijn drive om te schrijven dan ook meteen en helemaal gedaan.
Wordt vervolgd…

Unplugged

Wie mijn blogs van de afgelopen weken gevolgd heeft, kan daaruit makkelijk de indruk krijgen dat ik enkel fantasy schrijf. Niet dat ik mij daar voor schaam (zoals ik het zie bestaan er geen goede of slechte genres, maar alleen goede en slechte verhalen), maar het is gewoon niet waar…
In de tien jaar dat ik schrijf, was fantasy (maar meestal zónder al die draken, heksen, tovenaars, trollen, elfen enz.) slechts een deel van wat ik schreef. Ik haalde ook met regelmaat de shortlist en/of bundel bij een ‘gewone’ schrijfwedstrijd.
Vandaag kwam daar een leuk vervolg op, namelijk bij de ‘Unplugged-wedstrijd’ van Schrijven Online. De opdracht was als volgt:

unplug

Verwerk deze zin in je inzending: ‘De telefoon, internet, televisie – alles gaat uit. Je slaakt een zucht.’ Alle genres zijn mogelijk en jouw verhaal mag maximaal uit 500 woorden bestaan. De deadline van de inzendingen is op 10 december om 18:00 uur. De winnaar wordt op 6 januari tijdens de Nieuwjaarsborrel van de Schrijversacademie en op Schrijven Online bekend gemaakt. Jouw bijdrage kun je opsturen door het volgende wedstrijdformulier in te vullen.
Jury en prijzen
De jury bestaat uit René Appel (schrijver) Frank Noë (hoofdredacteur Schrijven Online) en Lies Aris (schrijfster en docent Schrijversacademie). De winnaar krijgt een opleiding ter waarde van €1950 van de Schrijversacademie naar keuze, die 1,5 jaar duurt. De tweede prijs bestaat uit een Kobo e-reader.

Voor de op 18 december bekend gemaakte longlist zie de link hieronder:

http://schrijvenonline.org/nieuws/longlist-schrijfwedstrijd-unplugged-bekend

@edit
De shortlist met drie finalisten haalde ik dus niet. Teleurgesteld kon ik daarover nauwelijks zijn. Ik vond het al erg mooi dat ik met een SF-stukje de beste 5% van de wedstrijd (de longlist telde 23 namen op meer dan 400 inzendingen) haalde. En het schrijven van dit soort korte verhaaltjes blijft hoe dan ook een prima schrijfoefening…

Boekpresentatie Traisha en het Ei

De presentatie (zaterdag 13 december bij boekhandel Derijks in Oss) was een mooie ervaring. Van mijn uitgeefster en ook van medeschrijvers met een vergelijkbare publicatie wist ik dat je zo’n presentatie niet voor de verkoop hoeft te organiseren. De meeste potentiële kopers kijken eerst de kat uit de boom en wachten op de eerste recensie(s). Logisch, zo doe ik dat zelf ook.
Toch werd het druk genoeg om er met wat familie en schrijfgenoten een gezellige boel van te maken, waar ik na afloop met veel plezier op terugkeek. Toen ik met mijn vrouw arriveerde, bleken de mensen van de boekhandel bijzonder vriendelijk en hulpvaardig. Ze hadden een mooi hoekje met een grote tafel gereserveerd en zorgden ondanks de zaterdagdrukte met regelmaat voor verse koffie en thee. Als echte Limburgers hadden we uiteraard zelf een paar vlaaien meegenomen.
Een lang verhaal ga ik er niet van maken. Ik laat het bij een minifotoreportage.

IMG_20141213_130328

De eerste foto doet een beetje aan pakjesavond denken. Het ‘pakje’ op de voorgrond bleek een bijzondere verrassing te bevatten, namelijk een kersverse fantastische tekening van Gidion Van der Swaluw, een illustrator die samenwerkt met medeschrijfster Nienke Pool. Nienke bood dit cadeau ook namens Gidion aan. Zie hieronder.

IMG_20141213_130718

Wie meer van Gidions fantastische werk wil zien; hier volgt de link naar zijn facebookpagina: https://www.facebook.com/gidion.vandeswaluw?fref=ts

Dan nog de (uiteraard verplichte) signeerfoto:

IMG-20141213-WA0000

Tot slot leg ik voor mensen uit Panningen en omgeving die via een publicatie in ‘Ut Bledje’ op mijn website belanden uit waarom ik die presentatie in Oss hield, terwijl ik toch mijn hele leven in of rond Panningen gewoond en gewerkt heb. Dat is logischer dan het lijkt. Toen ik namelijk via de sociale media en het forum waar ik vaak actief ben (Schrijven Online) ging turven wie naar die presentatie wilde komen, bleken dat vooral over het hele land (plus Vlaanderen) verspreid wonende medeschrijvers en familieleden uit Nijmegen en omstreken te zijn. Daar zaten ook nog eens mensen tussen die bij voorkeur met de trein reizen. Oss, met een vanuit het westen vlot bereikbaar treinstation leek mij alles bij elkaar een goede keus.

Illustreren is een vak apart

Illustreren is helaas een vak apart. Waarom helaas? Nou ja. Heel gewoon. Ik zou zielsgraag willen dat ik niet alleen kon schrijven (nu ben ik een tikkeltje onbescheiden…), maar ook zelf illustraties kon produceren die voor mijn gevoel in beelden vangen wat ik in mijn schrijfsels uit probeer te drukken.
Hoe kom ik daar ineens op? Eigenlijk toevallig. Via de ‘sociale media’ en met name Facebook (dat ik vrijwel uitsluitend gebruik voor alles wat met met boeken, schrijven en lezen te maken heeft) komen er met regelmaat voorbeelden voorbij van illustraties die mij jaloers maken op het talent van de maker. In dit geval was dat:
http://droomoog.nl/pas-op-trollen-2/
Een dergelijk niveau ga ik niet meer bereiken, zelfs niet als ik het schrijven opgeef en twaalf uur per dag ga schetsen, zwoegen en tekenen tot ik er bij neerval. Ieder heeft nu eenmaal een andere aanleg meegekregen, op die zeldzame geluksvogels na die bij hun geboorte op de een of andere manier met alle mogelijke talenten tegelijk bedeeld zijn en een kei worden in alles dat ze aanpakken. Tot die categorie behoor ik niet. Helemaal berusten doe ik daar niet in. Een paar keer heb ik manmoedige pogingen gedaan om toch iets te produceren dat bij het een of ander kort verhaaltje zou kunnen passen. Bij een enkele tekening lukt dat, zoals het onderstaande voorbeeld dat in maart 2015 in een van de ‘Gentasiabundels’ als uitvloeisel van de gelijknamige schrijfwedstrijd bij een ‘fantastisch sprookje’ van mijn hand gaat verschijnen.

2013-12-18 Een hoge prijs 2

Ik denk dat dit de uitzondering gaat worden die de regel bevestigt. Tenzij… ik de komende jaren de tijd weet te vinden om naast mijn schrijven te blijven werken aan de kwaliteit van mijn tekeningen. Maar ik denk eerlijk gezegd dat dit een illusie zal blijven. Illustreren is en blijft een vak apart.

Maar vooruit… Nog eentje dan die naar ik hoop een beetje in de sfeer is van de drie 120w-stukjes hieronder. Die passen in mijn plan om na de ‘gewone’ bundel die zaterdag bij EigenZinnig uitkomt (zie vorige twee posts) ook een bundel uit te brengen met uitsluitend korte stukjes van exact 120 woorden zoals hieronder.

HONGER(1)

Na vele ontberingen bereikte ik de drakenklip. Weken later zag ik een stipje aan de horizon uitgroeien tot een groengeschubd monster, dat voor mij op de klip landde.
‘Sterveling,’ siste Chalyssa, ‘weet je niet dat ik van mensenvlees houd? Je hebt geluk dat ik niet hongerig ben.’
‘Daar hoopte ik op,’ zei ik. ‘Mag ik op je rug mee naar het Drakeneiland zonder dat je me daar alsnog opeet? Ik weet dat draken nooit liegen.’
‘Akkoord,’ antwoordde ze.
We schoten zo snel omhoog dat de loeiende wind mij bijna van haar rug blies. Spoedig zag ik het Drakeneiland opdoemen. Chalyssa koerste op een bergtop af.
‘Waar landen we?’ schreeuwde ik.
‘Op mijn horst natuurlijk,’ riep Chalyssa. ‘Mijn kinderen hebben honger.’

2013-12-20 Dochter 0 - bijgewerkt in Paint 2

HONGER(2)

Waarom lag ik hier op mijn buik? En wat was het gruwelijk koud…
Ik wist mijn hoofd net ver genoeg op te tillen om over de rand van ruwe keien te kijken. Het uitzicht benam mij de adem. Diep beneden mij golfde een oerwoud van smaragd, omzoomd door een gouden strand en een azuurblauwe oceaan.

Hees gesis klonk achter mij. Iets sleepte mij aan mijn voet naar achteren.
‘Geduld!’ Ik hoorde een rasperige stem. ‘Jullie hebben net twee herten op.’
Chalyssa’s horst! Nu wist ik wat de naar zwavel stinkende smurrie was waarin ik lag. Verse drakenstront…

‘Chalyssa,’ smeekte ik, ‘waaraan heb ik dit verdiend?’
‘Dat weet je best. Het is een grote eer om drakenjongen tot voedsel te dienen.’

HONGER(3)

Daar lag ik dan. Een hemels uitzicht in een uitzichtloze positie…
Moeizaam werkte ik me op mijn knieën en draaide mij om. Ik moest en zou weten door wie of wat ik zo dadelijk verscheurd zou worden.
Chalyssa leek een schoonheid in vergelijking met de kale, ruftende creaturen die mij hongerig aanstaarden. Zonder hun brandende blik en flitsende, gifgroene tongen zou ik er nooit drakenjongen in herkend hebben.

Ik wierp een blik op Chalyssa. Die had alle belangstelling voor mij verloren. Ze strekte haar massieve poten en verduisterde de zon met haar geschubde vleugels. Luttele tellen later was ze enkel een stipje aan de horizon.

De drie jongen waggelden op mij af.
Ik kwam overeind en sprong in het diepe…