Tijdens een paar blogloze weken vanwege familieomstandigheden (voor dat soort zaken is mijn blog niet bedoeld, dus weid ik daar niet over uit) heb ik nog eens nagedacht over het juiste moment om gericht op zoek te gaan naar lezers.

Mijn conclusie: dat moment is pas gekomen als ik iets nieuws te melden heb, bijvoorbeeld een of meer nieuwe publicaties. Dat kan óók in de vorm van een bundel met mijn fantasyverhalen van de afgelopen jaren zijn. Over de beste vorm daarvoor ben ik nog na aan het denken. In elk geval kies ik dan alléén voor verhalen die eerder al een publicatie verdienden, bijvoorbeeld via een schrijfwedstrijd. Of ik in de toekomst aan dat principe vasthoud? Dat weet ik nog niet. Het zal van de toekomstige ontwikkelingen in het schrijfwereldje afhangen. Bovendien, niets zo veranderlijk als de mens …

Ik was zo trots op mezelf dat ik de wordpresskneepjes in een enkele avond doorkreeg, dat ik gelijk mijn eerste hersenschrijfspinsels in het diepe wilde gooien door de link van mijn blog op Twitter, Facebook etc te droppen. Niet doen Hay… besefte ik nog net op tijd. Waarom niet?

Belangrijker dan hoe zo’n blog technisch werkt (dat zijn oneerbiedig gesteld enkel een paar apenkunstjes) is de vraag wat je wel of niet in een blog zet en natuurlijk ook hoe. Ik ga daar eens kalmpjes over nadenken en ter inspiratie blogs van medeschrijvers lezen. Zo lang ik denk niet de juiste ‘blogtoon’ en vooral niet de juiste bloginhoud gevonden te hebben, houd ik deze blog voor mezelf en stuur hem nog niet de wijde digitale wereld in. Dat hij op toevallige bezoekers voorlopig nog een warrige indruk zal maken, neem ik dan maar op de koop toe.