Tja, wat moet je als lezer van een blog nu met een omschrijving als ‘diversen’? Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid weinig tot niets, dus ik zal maar razendsnel concreet maken wat ik er mee bedoel, om te beginnen door te laten zien wat ik gisteren onder de noemer ‘diversen’ zoal op een rijtje heb gelegd.

Helemaal compleet is bovenstaand rijtje niet. Omdat het oog ook wat wil, heb ik alleen de publicaties in boekvorm en met een ‘echte cover’ uit de jaren tussen 2005 en 2018 vastgelegd. Maar op de keper beschouwd mag ik daar nog vier eerdere publicaties aan toevoegen. Van medio 2002 tot en met 2005 volgde ik namelijk bij het LOI de cursus Creatief Schrijven, wat een gouden zet bleek te zijn, want zoals veel beginnende schrijvers was ik me er veel te weinig van bewust dat je bij schrijven de vorm nooit los kunt zien van de inhoud. Je kunt nog zo’n geweldig verhaalidee hebben, als je de bagage mist om dat idee met de juiste woorden en zinnen een aantrekkelijke vorm te geven, ben je nog nergens. Andersom geldt dat natuurlijk ook. Wie in prachtig en foutloos Nederlands een zouteloos verhaal zonder een greintje spanning vertelt, bereikt net zo min lezers.

Maar ik had het dus over die publicaties… Alle cursisten hadden de mogelijkheid om het resultaat van hun (in totaal dertig) lesopdrachten, meestal een kort verhaal of verhaalfragment, in te sturen voor LEI, de cursistenkrant. Van die mogelijkheid maakte ik vanaf het tweede cursusjaar (ik ben nu eenmaal iemand die eerst even de kat uit de boom kijkt) gretig gebruik en met succes, want van mijn vijf inzendingen werden er vier, in uiteenlopende genres waaronder natuurlijk ook weer fantasy en historisch, geplaatst. Onze docent verzekerde ons dat het wel degelijk om officiële publicaties ging. Waarom? Van elke LEI ging volgens de regels een exemplaar naar de KB om daar tot in lengte van jaren voor het nageslacht bewaard te worden.

Eerlijk gezegd verwacht ik niet om met terugwerkende kracht roem te vergaren met die eerste ‘echte publicaties’. Waarom ik het er dan toch over heb? De reden is dat ik een verrassende ontdekking deed toen ik mijn allereerste afgeronde verhaal in LEI nog eens herlas. Op het einde van de eerste pagina bleek de rode draad in mijn romandebuut, Alya’s gave om razendsnel een nieuwe taal te leren, helemaal niet voor het eerst in mijn hoofd te zijn opgekomen. Sterker, ook de Thaise Sujitra in onderstaand verhaalbegin moet het van dat talent hebben om in een vreemd en nieuw land (Nederland dus) het hoofd boven water te houden. Na ongeveer vijftien jaar was me dat glad ontschoten. Het verschil is het genre. ‘In het web’, met Sujitra dus als hoofdpersonage, is een onvervalst misdaadverhaal, het enige trouwens dat ik ook schreef.

Over de acht covers waarmee ik dit blog begon, zal ik korter van stof zijn. Anders wordt blog 2 zo lang dat een volgende opsplitsing in de vorm van blog 2A en 2B noodzakelijk wordt. 😉

‘Het geheim van de Reiziger’ en ‘Onder dieren’ waren het resultaat van de allereerste schrijfwedstrijden waaraan ik meedeed. Ik was geweldig trots dat mijn bijdragen meteen in de wedstrijdbundels opgenomen werden en voelde me gelijk een echte schrijver. Later hoorde ik bij toeval dat mijn prestatie niet echt wereldschokkend was. Ongeveer de helft van alle inzendingen had namelijk een plekje in die bundels veroverd…

De derde cover in het rijtje, de wedstrijdbundel 2009 van de Schiedamse schrijfwedstrijd Piet Paaltjens (een paar jaar geleden helaas ten grave gedragen) was al een iets noemenswaardiger prestatie, want die ‘twintig beste…’ werden door de jury gekozen uit bijna honderd inzendingen.

De twee eerste bundels uit de onderste rij, beide met de letters ZZ ergens in de cover verborgen, zijn een categorie apart. Vanaf 2009 (schat ik…) ben ik namelijk lid van de besloten schrijfgroep Zinniger Zinnen, waarin een wisselend aantal enthousiastelingen elkaar op alle mogelijke manieren ondersteunt via onder andere een forum, een onderdeel proeflezen, een jaarlijkse schrijfwedstrijd en niet te vergeten de ZZ-Schrijfmarathon in maart. Die laatste was de bakermat van ‘Alya’, want tijdens de schrijfmarathon van 2016 schreef ik de eerste 30.000 woorden van mijn eerste historische roman, waarna ik maar gelijk doorging totdat eind 2016 de teller stilstond bij iets van 140.000 woorden.
Een andere activiteit van Zinniger Zinnen is om periodiek (dus niet ieder jaar) samen een bundel uit te geven met pennenvruchten van ZZ-leden. De oplage is klein, maar als herinnering aan een jaar van samenwerking tussen mensen met allemaal dezelfde ‘schrijftic’ zijn die bundels me desondanks dierbaar.

‘In de voetsporen van de meester’ (de lezer mag aan de hand van de cover raden welke meester) is de voorlaatste cover. Met het verhaal ‘Handsfree’ haalde ik een mooie tweede plaats bij de jaarlijkse schrijfwedstrijd van uitgeverij LetterRijn, nu eens niet met een fantastisch of historisch verhaal, maar bij wijze van uitzondering met een ‘gewoon verhaal’, hoe vaag dat ook mag klinken.

En dan ’55 woorden verhalen’, de allerlaatste cover van het rijtje. Die bundel is een uitvloeisel van mijn gewoonte om tussen het schrijven van langere verhalen door voor de afwisseling af en toe echte kortjes te schrijven, vaak van 120 woorden (via de gelijknamige website; http://www.120W.nl ), maar af en toe nog korter, in dit geval van 55 woorden. In 2016 werd ik met onderstaand stukje vijfde uit een aantal van rond de 500 inzendingen bij de jaarlijkse 55-woordenwedstrijd. Puur rekenkundig bekeken was dat mijn beste (en dus ook kortste…) resultaat tot op heden.

Morgen volgt de derde en laatste blog in deze serie en wel over mijn historische verhalen van 2005 tot 2018, weer met de bijbehorende covers. Maar dat gaat met afstand de kortste blog van de drie worden. Over die historische verhalen, met name mijn tweeluik, heb ik de afgelopen twee jaar namelijk al zo veel blogs geplaatst dat ik al snel in herhalingen zou vallen. Ik denk dat ik daarom maar eens vooruit kijk en het vooral ga hebben over mijn schrijfplannen voor de komende jaren, want ja, die plannen zijn bijna zonder uitzondering ook weer in historische sferen…