Ik geef het meteen toe, er zijn ergere verslavingen te bedenken dan die aan schrijfwedstrijden. Maar toch, soms kan het knap lastig zijn. Elk jaar opnieuw neem ik me voor om eens wat meer wedstrijden aan mij voorbij te laten gaan om zo meer vaart in mijn langere verhalen te krijgen. Die moeten nu vanwege mijn verslaving met regelmaat een periode van eenzaamheid en ernstige verwaarlozing zien te overleven.
Blijkbaar kan ik de kick van die wedstrijden moeilijk missen. Haal ik eens de longlist of shortlist, dan smaakt dat naar meer. Gelukkig lukt me dat met regelmaat, maar uiteraard níét altijd. Toen ik pas schreef, was ik in zo’n geval diep teleurgesteld, dacht gelijk dat ik ‘er toch niks van kon’ en overwoog af en toe zelfs om het toetsenbord subiet ergens in de wilgen te hangen. Nu ik intussen weet dat het bepaald geen schande is om ook eens achter het net te vissen, reageer ik heel anders. Sneuvel ik in de eerste ronde van een wedstrijd, dan wil ik nu gelijk revanche nemen op mijzelf. Hoe? Ja, dat is nogal duidelijk. Door meteen weer aan een nieuwe wedstrijd mee te doen en me heilig voor te nemen om bij die ‘mislukte’ wedstrijd een volgende keer hoger te eindigen.
Vandaag hoorde ik dat ik de eerste schifting van de AZRA- wedstrijd ( http://www.azra-magazine.nl/ ) heb overleefd en bij de dertig mensen hoor die op de longlist staan. Natuurlijk ben ik daar heel blij mee, maar helpt het om mijn verslaving te overwinnen? Ik ben bang van niet. De afgelopen weken heb ik al weer twee verhaaltjes voor de A.L. Snijdersprijs plus een stukje voor de ‘Unplugged-wedstrijd’ van Schrijven Online ingestuurd. Daar komen ook zeker nog wat stukjes voor de ‘Mosterd-wedstrijd’ van 120W.nl bij. Over mijn plannen voor 2015 heb ik het dan nog niet.
Dus … wie o wie helpt mij van mijn verslaving af? Ik wacht op de gouden tip.