Wie A zegt, verplicht zich tot B. Dat geldt zeker als je schrijft. Het wordt dan ook tijd om die uitgeefvragen uit mijn vorige blog te beantwoorden.

Maar… daarbij loop ik gelijk tegen een probleem aan. Ook uitgevers en/of redacteuren kunnen je blog lezen. Niet dat ik de illusie koester dat ze dat snel zullen doen (ze hebben echt wel wat anders aan hun hoofd) maar het kan natuurlijk gebeuren dat de redacteur die je ingezonden manuscript doorneemt ook een blik op je blog werpt om te zien wat voor vlees hij/zij in de kuip heeft. Het lijkt me om die reden niet verstandig hier te gaan vertellen naar welke drie uitgevers ik mijn manuscript het eerst stuurde en welke uitgevers op mijn ‘reservelijst’ staan.

Ik wil één uitzondering maken. Na een week stuurde één van die drie uitgeverijen mij een keurige ontvangstbevestiging. Dat was Lemniscaat. Van de andere twee uitgeverijen heb ik (na ruim twee weken) nog niets vernomen, dus ga ik heel voorzichtig vermoeden dat die niet de moeite nemen elke auteur een ontvangstbevestiging te sturen. Natuurlijk zegt zoiets niet alles, maar wél iets. Het zegt mij dat ze bij Lemniscaat van het begin af aan elke auteur serieus nemen. Ja ik weet het. Het is crisis en ook uitgevers moeten op de kleintjes letten. Ik kan me dan ook voorstellen dat er uitgeverijen zijn die om portokosten te sparen een mailtje sturen. Dat zou sowieso moeten kunnen, want ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat het met die ‘slush pile’ heel erg meevalt als je het hebt over het aantal ingestuurde manuscripten per dag of per week. Stel dat je elke dag tien nieuwe manuscripten binnenkrijgt, dan wil ik graag geloven dat het een enorme klus is om die allemaal binnen een redelijke termijn op hun kwaliteit en ‘potentie voor de markt’ te beoordelen. Maar… iedereen die een emailadres kan lezen en een toetsenbord kan bedienen heeft makkelijk in een mum van tijd die tien auteurs een bevestigingsmailtje gestuurd. Dat hoeven geen kostbare uren te zijn. Zoiets kun je met een gerust hart aan een stagiaire toevertrouwen.

Zo… Op dat punt heb ik alvast mijn hart gelucht. Die overige vragen uit mijn vorige post moeten maar even wachten. Ik las toevallig vandaag nog dat je er voor moet waken om elke keer van die ellenlange blogs te plaatsen. Wat frequenter en korter schijnt beduidend effectiever te zijn. Die boodschap ga ik maar gelijk ter harte nemen..