Dat ik verschillende maanden op rij niets op dit blog heb laten horen, is absoluut geen toeval. Het was heel bewust. De oorzaak heeft twee verschillende namen. De eerste heet Winterwende, de tweede heet ‘schuivende deadlines’.
Dat vraagt natuurlijk om uitleg. Goed, ik zal mijn best doen…

Zo’n vijf jaar geleden schreef ik tijdens de jaarlijkse schrijfmarathon van de website Zinniger Zinnen de eerste versie van mijn prehistorische YA-roman Winterwende, althans het eerste deel daarvan. Tot nog toe niets aan de hand. Verhalen zijn er nu eenmaal om af te maken, waar of niet. Nu is er niets mis met het een tijdje laten liggen van een verhaal. Dat wordt in schrijfboeken of op sites als Schrijven Online met regelmaat gepropageerd als een probaat middel om afstand van je schrijfsel te nemen en er dan na een maand of wat met een frisse blik weer mee aan de slag te gaan. Oké, zo ga ik dat dus ook doen, dacht ik dus. Er zijn immers zo veel andere schrijfuitdagingen, een schrijfwedstrijd hier, een 120W-verhaaltje daar, een verhalenbundel die je ‘even’ voorrang geeft en ga zo maar door. Het duurde een tijd voordat ik doorhad dat ik mezelf voor de gek hield. Wat is mijn probleem? Ik ben een onverbeterlijke deadlinevoormijuitschuiver. Ik weet elke dag en elke week opnieuw een rechtvaardiging te vinden voor het laten liggen van het verhaal dat ik in mijn eerste plannen al lang voltooid zou hebben. Niet dat ik lui of improductief ben, verre van dat. Het digitaal archief op mijn computer dijt gestaag uit, zo zeer dat ik regelmatig moeite heb om een verhaalaanzet of ander schrijfsel nog terug te vinden. Ook de stapel volgeschreven notitieboekjes groeit en groeit. Het probleem is ook niet echt dat ik nooit iets afrond. Jawel, dat doe ik heus met enige regelmaat en gelukkig ook af en toe succesvol. Alleen… het is zelden datgene wat ik me voorgenomen had, maar net weer iets anders, waar ik in een plotselinge opwelling aan begon.

Er is een sprankje hoop aan de horizon wat mijn probleem betreft. Vandaag tikte ik dan eindelijk de slotzin van Winterwende in. Niet dat het meteen naar uitgeverijen kan. De herschrijf voor ‘al die kleine dingetjes’, zoals dubbele spaties, vergeten aanhalingstekens, onnodige stopwoordjes enzovoort moet er nog overheen. Daarnaast heb ik de slothoofdstukken herschreven en wacht ik zeker weten eerst af wat mijn proeflezers daarvan vinden.
Toch had die allerlaatste punt effect op mij. Ik heb namelijk nog een andere eigenaardigheid. Ik ben beter en hardnekkiger in afronden dan in afmaken. Zo gauw ik een verhaal eenmaal voltooid heb, blijf ik zoeken naar dingen die beter zouden kunnen en of moeten. Dan heb ik niet langer de neiging dat voor mij uit te schuiven. Integendeel, dan bijt ik mij er in vast.
Daarom twee mededelingen. De eerste is dat Winterwende nu echt binnenkort naar een paar uitgevers gaat. De tweede is dat ik dat feit ga vieren door weer minimaal elke maand een blog te schrijven. Zo gauw ik dat laat versloffen, weten jullie hoe laat het is. Dan ben ik bezig aan een nieuw manuscript en ben ik opnieuw aan het schuiven geslagen. ;-(